رابطه ی متقابل صادرات و رشد بخش کشاورزی در ایران ، oecd، brics

رشد اقتصادی یکی از اهداف مهم محسوب می شود که تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله صادرات قرار می گیرد. در یک اقتصاد باز، تکنولوژی و دانش ممکن است از طریق صادرات و واردات منتقل شده و در نتیجه موجب رشد اقتصادی شود و این امر به نوبه ی خود، صادرات و واردات را تحت تأثیر قرار می دهد. با توجه به رابطه ی میان صادرات و رشد اقتصادی چهار احتمال را می توان به رسمیت شناخت: برخی از تحلیلگران بر این باورند که جهت علیت صادرات به رشد اقتصادی است و به عنوان فرضیه صادرات – رشد (elg) شناخته شده است . همچنین مطالعات مختلف وجود دارد که رشد، صادرات را حمایت می کند (gle) و جهت علیت از رشد اقتصادی به رشد صادرات است، فرضیه ی رشد – صادرات.دو روش بالا با هم تداخل نمی کنند. بنابراین احتمال سوم این است که بازخورد یک رابطه بین صادرات و رشد اقتصادی وجود دارد و در آخر، احتمال چهارم، این امکان وجود دارد که هیچ رابطه ای بین دو متغیر وجود نداشته باشد یا فقط یک ارتباط همزمان ساده بین این دو متغیر وجود دارد. محققان نظریات مختلفی در مورد تجارت آزاد ارائه داده اند. برخی معتقدند که تجارت با رشد رابطه ی مستقیمی دارد و برخی مخالف تجارت آزاد هستند. با توجه به این موضوع که نفت یک منبع پایان پذیر است، نمی توان به آن، به عنوان یک منبع مطمئن برای ادامه ی صادرات و رشد اقتصادی نگریست. بنابراین صادرات غیرنفتی می تواند زمینه ی رشد و ارزآوری به کشور را فراهم کند . در این تحقیق رابطه ی صادرات - رشد بخش کشاورزی در 7 دوره ی (2008-2002) در کشورهای brics،oecd و ایران به روش پانل مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه از آزمون f لیمر و هاسمن بهره برده ایم. با توجه به شیب های به دست آمده رابطه دو طرفه و مثبتی بین صادرات و رشد بخش کشاورزی وجود دارد اما متأسفانه با توجه به prob رابطه معنا داری بین این دو متغیر یافت نشد.